خانه / دعا / ذکر و دعایی مجرب برای تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن

ذکر و دعایی مجرب برای تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن

در اين پست از سايت antique-book-treasure.ir ذکر و دعاهاي قوي براي شما عزيزان قرار داديم براي تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن  در ميان مردم ذکرها و دعاهاي مشاهده مي شود .با بوجود آمدن درد در بدن باید به فکر درمان آن بود تا خدایی ناکرده درد و بیماری فراتر نرود دردهای مختلفی در بدن وجود دارد که شاید دلایلی وجود داشته باشد یکی از این دردها درد در رحم است که خانم ها به آن دچار می شوند و در شرایط مختلف درد به سراغشان می آید در مرحله اول باید به پزشک مراجعه کرد و علت آن درد را متوجه شد گاهی هم می توان با خواندن دعا و قرآن درد را تسکین داد برای تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن ذکر و دعایی مجرب قرار داده شده است که در ادامه مطلب خواهید دید.

ذکر و دعایی مجرب برای تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن
ذکر و دعایی مجرب برای تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن

دعای مجرب براى درد رحم ,دعا و معجزه دعا بر درمان بیماری ها, دعای مخصوص درمان بیماری ها,دعای قوی برای بچه دار شدن ,دعای رفع درد و مشکل رحم,دعای تسكين درد

 

ذکر و دعایی مجرب برای تسکین دادن درد رحم و آرام ساختن آن

دعای قوی برای بچه دار شدن (دعای رفع درد و مشکل رحم)

( باسم الله وبالله الذی بإذنه قامت السموات والارض ، فإن مریم بنت عمران لم یضرها وجع الارحام ، کذلک یشفی الله فلانة بنت فلانة من وجع الارحام ومن وجع عرق الارحام ، اسلم اسلم باسم الله الحی القیوم باسم الله المستغاث بالله على ما هو کائن وعلى ما قد کان أشهد أن الله على کل شیء قدیر وأن الله قد أحاط بکل شیء علما ).
333

( بسم الله الرحمن الرحیم ، ( محمد رسول الله والذین آمنوا معه أشداء على الکفار رحماء بینهم تراهم رکعا سجدا ) إلى آخر السورة( فتح آیه 29) ، أجیبوا داعی الله عزمت على سامعة الکلام الا أجابت هذا الخاتم بعزائم الله الشداد التی تزهق الارواح والاجساد ولا یبقى روح ولا فؤاد ، أجب باسم الله الذی قال للسموات والارض : ( ائتیا طوعا أو کرها قالتا أتینا طائعین ) وصلى الله على محمد النبی وآله الطاهرین ) واقرأها أنت بینک وبین نفسک.

ترجمه تعویذ فوق به شرح ذیل است:
(به نام خدا، و به یارى خدایى که به اذن او زمین و آسمان ها به پاست مریم بنت عمران درد رحم ناراحتش نکرد، این چنین خداوند فلان کس را از درد رحم و درد عصب رحم شفا دهد، سالم شو به نام الله که حى و قیومى ، به اسم الله ، به خدا استغاثه مى کنم درباره آنچه که اکنون مى باشد، درباره آنچه بوده شهادت مى دهم که خدا بر همه چیز تواناست و علم او بر همه چیز احاطه دارد).
بسم الله الرحمن الرحیم (محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) رسول خداست و کسانى که به او ایمان دارند نسبت به کفار خشن و باهم مهربانند…. تا آخر سوره ) داعى خدا را اجابت کنید بر شنونده کلام عزیمت دارم که اگر این ظالم اجابت نکند به دعاهاى الهى که ارواح و اجساد را مى برد، و روحى و دلى باقى نمى ماند اجابت کن به اسم خدایى که به آسمانها و زمین گوید: خواه و ناخواه بیایید – گفتند آمدیم در حالى که مطیعیم ) و صلى الله على محمد و آله ، و این را با خود بخوان .)

دعای تسكين درد

خداوند متعال در حديث قدسی فرمود: ای محمّد (صلی الله علیه وآله)! هر كس دچار بيماری و بلا می‌شود به پيشگاهم آيد و بگويد:
«يَا مُصِحَّ أَبْدَانِ مَلاَئِكَتِهِ وَيَا مُفَرِّغَ تِلْکَ الاَْبْدَانِ لِطَاعَتِهِ وَيَا خَالِقَ الاْدَمِيِّينَ صَحِيحاً وَمُبْتَلًى وَيَا مُعَرِّضَ أَهْلِ السُّقْمِ وَأَهْلِ الصِّحَّةِ لِلاَْجْرِ وَالْبَلِيَّةِ وَيَا مُدَاوِيَ الْمَرْضَى وَشَافِيَهُمْ وَيَا مُصِحَّ أَهْلِ السُّقْمِ بِإِلْبَاسِهِمْ عَافِيَتَهُ بِطِبِّهِ وَيَا مُفَرِّجُ ]مُفَرِّجاً[ عَنْ أَهْلِ الْبَلاَءِ بَلاَيَاهُمْ بِجَلِيلِ رَحْمَتِهِ قَدْ نَزَلَ بِي مِنَ الاَْمْرِ مَا رَفَضَنِي فِيهِ أَقَارِبِي وَأَهْلِي وَالصَّدِيقُ وَالْبَعِيدُ وَمَا شَمِتَ بِي فِيهِ أَعْدَائِي حَتَّى صِرْتُ مَذْكُوراً بِبَلاَئِي فِي أَفْوَاهِ الْمَخْلُوقِينَ وَأَعْيَتْنِي أَقَاوِيلُ أَهْلِ الاَْرْضِ لِقِلَّةِ عِلْمِهِمْ بِدَوَاءِ دَائِي وَطِبُّ دَوَائِي فِي عِلْمِکَ عِنْدَکَ مُثْبَتٌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَانْفَعْنِي بِطِبِّکَ فَلاَ طَبِيبَ أَرْجَى عِنْدِي مِنْکَ وَلاَ حَمِيمَ أَشَدُّ تَعَطُّفاً مِنْکَ عَلَيَّ قَدْ غَيَّرَتْ بَلِيَّتُکَ نِعَمَکَ عَلَيَّ فَحَوِّلْ ذَلِکَ عَنِّي إِلَى الْفَرَجِ وَالرَّخَاءِ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ أَرْجُهُ مِنْ غَيْرِکَ فَانْفَعْنِي بِطِبِّکَ وَدَاوِنِي بِدَوَائِکَ يَا رَحِيمُ».1
«ای خدايی كه فرشتگان را به سلامت داشتى و آن‌ها را براى اطاعتت آسوده خاطر نگه داشتى، اى خدايى كه آدميان را سالم يا بيمار آفريدى، اى خدايى كه بيماران يا تندرستان را پاداش مى‌دهى و آزمايش مى‌كنى، اى شفا دهنده و درمانگر بيماران اى كه لباس عافيت و تندرستى را با ]دوا و درمان خود[ به تن بيماران مى‌پوشانى، اى خدايى كه با رحمت گسترده ات، بلا و گرفتارى را از مبتلايان برطرف مى‌كنى، چنان گرفتار شده‌ام كه نزديكان و خانواده و دوست وافراد دور و نزديك از من بريده‌اند و دشمنانم مرا سرزنش مى‌كنند و ]دشمن شاد شده‌ام [همگان از بلا و گرفتارى من سخن مى‌گويند و زبانزد همه گشته‌ام سخنان اينان مرا درمانده و خسته كرده اما نمى‌دانند دواى دردم چيست دوا و راه درمانم را تو مى‌دانى.
خدايا! بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و خاندان محمّد(صلی الله علیه وآله) درود بفرست مرا خود درمان كن بيش از هر طبيبى به تو اميدوارم بيشتر از همه تو به من لطف و عنايت دارى. گرفتارى و آزمايشت نعمتت را تغيير داده است پس آن را به گشايش و راحتى تبديل كن. اگر تو چنين نكنى به هيچ كس اميد ندارم. با درمانت مرا نفع برسان و با دارويت درمانم كن اى مهربان».
سعيد پسر ابوالفتح بن حسن قمى ساكن شهر «واسط» مى‌گويد: مرا بيمارى سختى عارض شد كه من و پزشكان را عاجز كرد پدرم مرا به بيمارستان برد. همه پزشكان و سرپرست آن‌ها گفتند كه اين مرضى است كه جز خدا آن را برطرف نمى‌كند. با دلى شكسته و سينه‌اى تنگ به خانه برگشتم كتابى از كتاب‌هاى پدرم را برداشتم و ديدم پشت آن نوشته شده است: حضرت امام صادق (علیه السلام) از پدران خود و ايشان از نبىّ اكرم(صلی الله علیه وآله) نقل كرده‌اند: هر كس دچار بيمارى شد پس از نماز صبح چهل مرتبه بگويد:
(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ * الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ * الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * مَلِکِ يَوْمِ الدِّينِ * إِيَّاکَ نَعْبُدُ وَإِيَّاکَ نَسْتَعِينُ * اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ * صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ * غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ) حَسْبُنَا اللهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ تَبَارَکَ اللهُ أَحْسَنُ الْخالِقِينَ وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلّاَ بِاللهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.2
«به نام خدای بخشنده مهربان. همه سپاس برای خدايی است كه پروردگار عالميان است، آن هستی‌بخش مهربانی، صاحب روز جزا، ]بارالها[ تنها تو را می‌پرستيم و تنها از تو ياری می‌جوييم. ما را به راه راست هدايت فرما، راه آنان كه موهبتشان دادی، نه راه غضب شدگان و نه گمراهان. خدا ما را كفايت می‌كند و چه نيكو دليلی است. منزه و مقدّس است خدايی كه بهترين خلق كنندگان است و هيچ نيرو و قدرتی جز برای خدای بلند مرتبه و بزرگ نيست».
سپس دستش را بر محل بيماری بكشد كه خدا او را شفا بخشد راوی گويد: پس صبر كردم تا صبح شد نماز صبح را به جا آوردم و نشستم و دعا را چهل بار خواندم و هر بار بر محل بيماری دست كشيدم. پس خداوند بيماری را شفا داد ولی در جای خود نشسته بودم ومی‌ترسيدم بيماريم دوباره برگردد پس سه روز آن دعا را مداومت نمودم و سپس پدرم را بر اين موضوع آگاه كردم و او خدا را شكر كرد. پدرم جريان را برای يك طبيب مسيحی تعريف كرد، او نزد من آمد و از نزديك برطرف شدن بيماری را ديد و چون داستان را برايش تعريف نمودم گفت: گواهی می‌دهم كه خدايی جز خدای يگانه نيست و محمّد(صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده اوست و چه نيكوست اسلامش.
امام علی (علیه السلام) فرمود: هر كس از گلودرد و سرفه‌ی زياد شكايت كرد و گلويش بسيار خشك شد پس با اين عبارت دعا كند كه اين دعا برای هر دردی درمان است :
«اللَّهُمَّ أَنْتَ رَجَائِي وَأَنْتَ ثِقَتِي وَعِمَادِي وَغِيَاثِي وَرِفْعَتِي وَجَمَالِي وَأَنْتَ مَفْزَعُ الْمُفْزَعِينَ لَيْسَ لِلْهَارِبِينَ مَهْرَبٌ إِلّاَ إِلَيْکَ وَلاَ لِلْعَالَمِينَ مُعَوَّلٌ إِلّاَ عَلَيْکَ وَلاَ لِلرَّاغِبِينَ مَرْغَبٌ إِلّاَ لَدَيْکَ وَلاَ لِلْمَظْلُومِينَ نَاصِرٌ إِلّاَ أَنْتَ وَلاَ لِذِي الْحَوَائِجِ مَقْصَدٌ إِلّاَ إِلَيْکَ وَلاَ لِلطَّالِبِينَ عَطَاءٌ إِلّاَ مِنْ لَدُنْکَ وَلاَ لِلتَائِبِينَ مَتَابٌ إِلّاَ إِلَيْکَ وَلَيْسَ الرِّزْقُ وَالْخَيْرُ وَالْفُتُوحُ إِلّاَ بِيَدِکَ حَزَنَتْنِي الاُْمُورُ الْفَادِحَةُ وَأَعْيَتْنِي الْمَسَالِكُ الضَّيِّقَةُ وَأَحْوَشَتْنِي الاَْوْجَاعُ الْمُوجِعَةُ وَلَمْ أَجِدْ فَتْحَ بَابِ الْفَرَجِ إِلّاَ بِيَدِکَ فَأَقَمْتُ تِلْقَاءَ وَجْهِکَ وَاسْتَفْتَحْتُ عَلَيْکَ بِالدُّعَاءِ إِغْلاَقَهُ، فَافْتَحْ يَا رَبِّ لِلْمُسْتَفْتِحِ وَاسْتَجِبْ لِلدَّاعِي وَفَرِّجِ الْكَرْبَ وَاكْشِفِ الضُّرَّ وَسُدَّ الْفَقْرَ وَأَجْلِ الْحُزْنَ وَانْفِ الْهَمَّ وَاسْتَنْقِذْنِي مِنَ الْهَلَكَةِ فَإِنِّي قَدْ أَشْفَيْتُ عَلَيْهَا وَلاَ أَجِدُ لِخَلاَصِي مِنْهَا غَيْرَکَ.
يَا اللهُ يَا مَنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ ارْحَمْنِي وَاكْشِفْ مَا بِي مِنْ غَمٍّ وَكَرْبٍ وَوَجَعٍ وَدَاءٍ رَبِّ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ أَرْجُ فَرَجِي مِنْ عِنْدِ غَيْرِکَ فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
هَذَا مَكَانُ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمُسْتَغِيثِ هَذَا مَكَانُ الْمُسْتَجِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمَكْرُوبِ الضَّرِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمَلْهُوفِ الْمُسْتَعِيذِ هَذَا مَكَانُ الْعَبْدِ الْمُشْفِقِ الْهَالِکِ الْغَرِقِ الْخَائِفِ الْوَجِلِ هَذَا مَكَانُ مَنِ انْتَبَهَ مِنْ رَقْدَتِهِ وَاسْتَيْقَظَ مِنْ غَفْلَتِهِ وَأَفْرَقَ مِنْ عِلَّتِهِ وَشِدَّةِ وَجَعِهِ وَخَافَ مِنْ خَطِيئَتِهِ وَاعْتَرَفَ بِذَنْبِهِ وَأَخْبَتَ إِلَى رَبِّهِ وَبَكَى مِنْ حَذَرِهِ وَاسْتَغْفَرَ وَاسْتَعْبَرَ وَاسْتَقَالَ وَاسْتَعْفَى وَاللهِ إِلَى رَبِّهِ وَرَهِبَ مِنْ سَطْوَتِهِ وَأَرْسَلَ مِنْ عَبْرَتِهِ وَرَجَا وَبَكَى وَدَعَا وَنَادَى رَبِّ إِنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ فَتَلاَفَنِي.
قَدْ تَرَى مَكَانِي وَتَسْمَعُ كَلاَمِي وَتَعْلَمُ سَرَائِرِي وَعَلاَنِيَتِي وَتَعْلَمُ حَاجَتِي وَتُحِيطُ بِمَا عِنْدِي وَلاَ يَخْفَى عَلَيْکَ شَيْءٌ مِنْ أَمْرِي مِنْ عَلاَنِيَتِي وَسِرِّي وَمَا أُبْدِي وَمَا يُكِنُّهُ صَدْرِي فَأَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ تَلِي التَّدْبِيرَ وَتَقْبَلُ الْمَعَاذِيرَ وَتُمْضِي الْمَقَادِيرَ سُوَالَ مَنْ أَسَاءَ وَاعْتَرَفَ وَظَلَمَ نَفْسَهُ وَاقْتَرَفَ وَنَدِمَ عَلَى مَا سَلَفَ وَأَنَابَ إِلَى رَبِّهِ وَأَسِفَ وَلاَذَ بِفِنَائِهِ وَعَكَفَ وَأَنَاخَ رَجَاهُ وَعَطَفَ وَتَبَتَّلَ إِلَى مُقِيلِ عَثْرَتِهِ وَقَابِلِ تَوْبَتِهِ وَغَافِرِ حُوبَتِهِ وَرَاحِمِ عَبْرَتِهِ وَكَاشِفِ كُرْبَتِهِ وَشَافِي عِلَّتِهِ أَنْ تَرْحَمَ تَجَاوُزِي بِکَ وَتَضَرُّعِي إِلَيْکَ وَتَغْفِرَ لِي جَمِيعَ مَا أَخْطَأَتْهُ كُتَّابُکَ وَأَحْصَاهُ كِتَابُکَ وَمَا مَضَى مِنْ عِلْمِکَ مِنْ ذُنُوبِي وَخَطَايَايَ وَجَرَائِرِي فِي خَلَوَاتِي وَفَجَرَاتِي وَسَيِّئَاتِي وَهَفَوَاتِي وَهَنَاتِي وَجَمِيعِ مَا تَشْهَدُ بِهِ حَفَظَتُکَ وَكَتَبَتْهُ مَلاَئِكَتُکَ فِي الصِّغَرِ وَبَعْدَ الْبُلُوغِ وَالشَّيْبِ وَالشَّبَابِ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْغُدُوِّ وَالاْصَالِ وَبِالْعَشِيِّ وَالاِْبْكَارِ وَالضُّحَى وَالاَْسْحَارِ فِي الْحَضَرِ وَالسَّفَرِ فِي الْخَلاَِ وَالْمَلاَِ وَأَنْ تُجَاوِزَ عَنْ سَيِّئَاتِي فِي أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ.
اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّي الْعِلَلَ الْغَاشِيَةَ فِي جِسْمِي وَفِي شَعْرِي وَبَشَرِي وَعُرُوقِي وَعَصَبِي وَجَوَارِحِي، فَإِنَّ ذَلِکَ لاَ يَكْشِفُهَا غَيْرُکَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَيَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ».3
«خداوندا! تو آرزوی منی و مورد اعتماد و تكيه گاه و فريادرس من هستی و مايه‌ی بزرگواری و زيبايی هستی. و تو پناه پناهندگانی برای آنان كه فرار می‌كنند جز تو پناهی نيست و برای جهانيان به جز تو تكيه گاهی نيست و برای مشتاقان فقط نزد تو جولان گاهی است و هيچ ياری‌كننده‌ای جز تو برای مظلومان نيست و برای حاجت مندان جز تو اجابت كننده‌ای نيست و كسی جز تو به درخواست كنندگان چيزی عطا نمی‌كند (نمی‌بخشد) و برای توبه‌كنندگان هيچ كسی جز تو پذيرنده توبه نيست.
روزی و نيكی و گشايش فقط به دست توست. حوادث ناگوار مرا ناراحت كرد و امور سخت مرا رنجور ساخت و دردهای غير قابل تحمل مرا وحشت‌زده كرد، هيچ گشايشی به جز نزد تو نيافتم پس در مقابلت ايستادم و گره‌هايم را با دعا نزد تو گشودم.
ای پروردگار، برای كسی كه طلب گشايش دارد در ]رحمت[ را به روی وی باز كن. و دعای دعا كننده را برآورده ساز و اندوه را برطرف كن و سختی را از بين ببر و فقر را برطرف كن و حزن و اندوه را از بين ببر و غم را دور كن و مرا از هلاكت نجات ده همانا من از آن بيماری بهبود يافته‌ام و هيچ راه رهايی (و نجاتی) از آن بيماری جز تو برايم وجود ندارد.
ای خدای من! ای كسی كه چون درمانده او را بخواند اجابت می‌كند و گرفتاری را برطرف می‌سازد و اندوه و ناراحتی را برطرف می‌كند بر من رحم كن و غم و اندوه و درد را از من دور ساز. ای پروردگار اگر اين كار را انجام دهی اميدی به كسی ديگر غير از تو ندارم كه در كارم گشايش ايجاد كند پس بر من رحم كن ای مهربان‌ترين مهربانان اين جايگاه درمانده‌ی بينواست اين جايگاه درخواست كننده‌ی كمك است. اين جايگاه كسی است كه پناه می‌خواهد. اين مكان كسی است كه غم و اندوه او را ناراحت كرده و آسيب ديده است اين مكان مظلوم و ستمديده‌ای است كه ياری می‌طلبد و پناه می‌خواهد. اين مكان بنده‌ی ترسان نابود شده غرق شده‌ترسيده و بيمناك است اين جايگاه كسی است كه به غفلتش توجه كردو از خواب غفلت بيدار شد و شدت درد و بيماريش بهبود يافت و از خطايش ترسيد و به گناهش اعتراف كرد و برای پروردگار خويش خاشع شد از ترس و وحشت گريه كرد و طلب مغفرت كرد و اشكش جاری شد و طلب بخشش كرد و از خداوند عفو و رحمت طلبيد و به خدا سوگند از سخت‌گيری او ترسيد و از اشك‌هايش به سوی او فرستاد و اميدوار بود و گريه كرد و به درگاه خداوند دعا كرد و او را اين گونه مورد خطاب قرار داد: پروردگار من همانا به من سختی رسيده است پس مرا نجات ده. همانا جايگاه مرا می‌بينی و سخنم را می‌شنوی و مطالب پنهان و آشكار من را می‌دانی و از حوائجم آگاهی و بر آن چه نزد من است احاطه داری و هيچ چيز از من آن چه در سينه پنهان دارم و يا آشكار است بر تو پوشيده نيست و از تو می‌خواهم كه تدبيرت را همراهم كنی عذرم را بپذيری و درخواست كسی را بپذير كه مرتكب خطا شده و اعتراف كرد و به خودش ظلم كرد و معصيت كرد و از آن چه انجام داده پشيمان شد و به سوی پروردگارش توبه كرد و افسوس خورد و به خدا پناه برد و معتكف شد و اميدوار باقی ماند و از گناه دست برداشت و به سوی خدا رفت.
ای پذيرنده‌ی توبه و بخشنده گناه و رحم كننده بر قطره اشك و برطرف كننده‌ی اندوه و شفا دهنده بيماری گناه كردم و به درگاهت تضرع و فروتنی می‌كنم به من رحم كن و به خاطر تمام خطاهايی كه از من سر زده و ثبت شده است و آن چه از گناه و خطا و جرايم در پنهان و آشكار می‌دانی و تمام آن گناه‌ها و خطاهايی كه حافظانت به آن شهادت می‌دهند و ملائكه در كودكی و نوجوانی جوانی و پيری در تمام زمان‌ها شب و روز هنگام طلوع و غروب در شامگاه و صبحگاه در ظهر و نيمه شب در شهر خود و يا مسافرت در خلوت و يا ملأ عام (حضور مردم).
آن‌ها را نوشته‌اند: مرا ببخش و از من در گذر و جزء ياران بهشتی قرار ده كه قبلاً وعده‌ی آن را داده بودی. خداوندا بحق محمّد (صلی الله علیه وآله) و خاندانش اين بيماری را كه در جسم و روحم در پوست و رگهايم در عصب‌ها و اعضای بدنم موجود است از بين ببر كه هيچ كس جز تو قادر به اين كار نيست. ای مهربان‌ترين مهربانان و ای پاسخ دهنده ندای بيچارگان».
يكی از فرزندان امام باقر (علیه السلام) از درد می‌ناليد، امام (علیه السلام) نزد او رفته وی را بوسيد و از او پرسيد: حالت چطور است؟ او گفت: درد دارم، امام(علیه السلام) به او فرمود: وقتی نماز ظهر را خواندی ده مرتبه بگو: «يا الله يا الله يا الله» پس هر كس اين ذكر را با حالت اندوهگين بگويد قطعآ خداوند تبارك و تعالی در پاسخ به او می‌فرمايد: ای بنده من! تو را اجابت می‌كنم، حاجت و خواسته‌ات چيست؟4

امام باقر (علیه السلام) فرمود: اين حرزی است برای هر درد. دستت را يك بار بر روی موضع درد می‌گذاری و سه مرتبه می‌گويی:
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ».
«به نام خداوند بخشنده مهربان».
سپس سه بار می‌گويی:
«بِجَلالِ اللهِ».
«قسم به جلال و جبروت خداوند».
و بعد سه مرتبه می‌گويی:
«بِكَلِماتِ اللهِ التّامّاتِ».
«قسم به حكمت‌های بی‌شمار خداوند».
سپس دستت را بر روی دهانت می‌گذاری و سه بار می‌گويی:
«أَعُوذُ بِعِزَةِ اللهِ وَقُدْرَتِهِ عَلى ما يَشاءُ مِنْ شَرِّ ما تَحْتَ يَدِى».
«به عزّت و قدرت خداوند پناه می‌برم بر آن چه كه می‌خواهد از شرّ آن جايی كه زير دستم است».
به اذن خدا درد برطرف می‌شود.5
امام باقر (علیه السلام) فرمود: هرگاه كسی از شما دچار دردی شد بگويد:
«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَصَلَّى اللهُ عَلَى رَسُولِ اللهِ وَأَهْلِ بَيْتِهِ وَأَعُوذُ بِعِزَّةِ اللهِ وَقُدْرَتِهِ عَلَى مَا يَشَاءُ مِنْ شَرِّ مَا أَجِد».
«به نام خدا و به ياری خدا و درود خدا بر رسول الله6 و اهل بيتش. به عزّت و قدرت خدا پناه می‌برم از شر آن چه می‌يابم».
پس اگر اين دعا را بخواند خداوند درد را از او دور می‌كند ان شاء الله.6
امام باقر (علیه السلام) فرمود: چون انسان بيمار شد بگويد:
«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ (صلی الله علیه وآله) أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللهِ وَأَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللهِ عَلَى مَا يَشَاءُ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ».7
«به نام خدا و به ياری خدا و محمّد(صلی الله علیه وآله) فرستاده خداست. از شر آن چه احساس می‌كنم به شكست ناپذيری خدا پناه می‌برم و به قدرت او بر هر چيزی كه می‌خواهد پناه می‌برم».
امام محمّد باقر (علیه السلام) فرمود: علی (علیه السلام) بيمار شد و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به عيادتش آمده و به او فرمود: بگو:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ تَعْجِيلَ عَافِيَتِکَ وَصَبْرآ عَلَى بَلِيَّتِکَ وَخُرُوجآ إِلَى رَحْمَتِك».8
«خدايا! از تو درخواست دارم در عافيت و درمانت تعجيل فرمايی و بر بلا و گرفتاريت صبرم بدهی و مرا مشمول رحمتت گردانی».
امام باقر (علیه السلام) فرمود: كف دستت را به دهانت بگذار و سه مرتبه بگو :
«بِسْمِ اللهِ».
«به نام خدا».
و سه بار:
«بِجَلاَلِ اللهِ».
«به حق جلال و عظمت خدا».
و سه بار:
«بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ».
«به كلمات كامل خدا».
بعد بر سر بيمار دست بكش البته اين كار را كسی انجام بدهد كه بيشتر از همه اعضای خانواده به بيمار علاقه دارد.9
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است كه پيغمبر (صلی الله علیه وآله) دردها را با اين دعا معالجه می‌كردند: دستت را بر محلّ درد می‌گذاری و می‌گويی:
«أَيُّهَا الْوَجَعُ! اسْكُنْ بِسَكِينَةِ اللهِ وَقِرْ بِوَقَارِ اللهِ وَانْحَجِزْ بِحَاجِزِ اللهِ وَاهْدَأْ بِهَدْءِ اللهِ. أُعِيذُکَ أَيُّهَا الاِْنْسَانُ بِمَا أَعَاذَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ بِهِ عَرْشَهُ وَمَلاَئِكَتَهُ يَوْمَ الرَّجْفَةِ وَالزَّلاَزِلِ».
«ای درد! به وقار خدا آرام گير و به بزرگواری خدا قرار گير و به خواست خدا كنار برو و آرام گير به آرامش خدا، ای انسان تو را پناه می‌دهم به آن چه خدای عزوجل در روز لرزش و زلزله‌ها عرش و فرشته‌هايش را پناه داد».
اين ذكر را هفت بار می‌گويی و يا اين كه از سه بار كمتر نشود.10
امام صادق (علیه السلام) فرمود: دستِ خود را بر موضع درد بگذار و سه بار بگو :
«اللهُ اللهُ اللهُ رَبِّي حَقّآ لاَ أُشْرِکُ بِهِ شَيْئآ. اللَّهُمَّ أَنْتَ لَهَا وَلِكُلِّ عَظِيمَةٍ فَفَرِّجْهَا عَنِّي».11
«خدا خدا خدا پروردگار من است. حقيقتآ به او شرك نمی‌ورزم. خداوندا! برای اين درد و هر درد بزرگی، تو بسنده و كافی هستی. خدايا! آن درد را از من برطرف كن».
امام صادق (علیه السلام) هنگام درد و حادثه ناگوار می‌فرمود:
«اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَيَّرْتَ أَقْوَامآ فَقُلْتَ: (قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلا تَحْوِيلاً) فَيَا مَنْ لاَ يَمْلِكُ كَشْفَ ضُرِّي وَلاَ تَحْوِيلَهُ عَنِّي أَحَدٌ غَيْرُهُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاكْشِفْ ضُرِّي وَحَوِّلْهُ إِلَى مَنْ يَدْعُو مَعَکَ إِلَهآ آخَرَ لاَ إِلَهَ غَيْرُکَ».12
«بار خدايا! تو مردمی را سرزنش كردی و فرمودی، بگو ای محمّد (صلی الله علیه وآله)، آن‌هايی را كه در برابر خدا پنداشتيد بخوانيد تا بدانيد كه نمی‌توانند از شما زيانی را دور كنند و دگرگونی نمايند. پس ای خدايی كه جز او نمی‌تواند زيان مرا دور كند و جز او نمی‌تواند آنرا دگرگون نمايد، بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله) درود فرست و بيماری مرا برطرف ساز و آن را از من بگردان به سوی كسی كه با تو معبود ديگری را می‌خواند، خدايی جز تو نيست».
داود بن زربی گفت: در مدينه سخت بيمار شدم و خبرش به امام صادق(علیه السلام) رسيد. حضرت برای من نوشتند: خبر دردمندی تو به من رسيد، يك صاع13 گندم بخر و به پشت بخواب و آن را روی سينه‌ات
بريز و بگو :
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي إِذَا سَأَلَکَ بِهِ الْمُضْطَرُّ كَشَفْتَ مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَمَكَّنْتَ لَهُ فِي الاَْرْضِ وَجَعَلْتَهُ خَلِيفَتَکَ عَلَى خَلْقِکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تُعَافِيَنِي مِنْ عِلَّتِي».
«خداوندا! از تو می‌خواهم بدان نامت كه چون درمانده تو را بخواند، و گرفتاری كه دارد از او دور كنی و او را توانمندی بخشی و جانشينت بر مردمان نمايی ]مقصود امام زمان (علیه السلام) است[ بر محمّد(صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله) درود فرستی و مرا از دردم عافيت بخشی».
سپس بنشين و گندم‌ها را از اطراف خود جمع كن و همان دعا را بخوان و آن را به صورت مُدْ14 تقسيم كن و هر مُدی را به مستمندی بده
و باز همان دعا را بخوان. داود گويد :
«اين كار را انجام دادم گويی نشاط دوباره يافتم و اين كار (عمل) را بيش از يك نفر انجام دادند و آن را سودمند (نافع) يافتند (نتيجه گرفتند)».15
يكی از فرزندان امام صادق (علیه السلام) بيمار شد و حضرت به او فرمود: ای پسر جانم بگو :
«اللَّهُمَّ اشْفِنِي بِشِفَائِکَ وَدَاوِنِي بِدَوَائِکَ وَعَافِنِي مِنْ بَلاَئِکَ فَإِنِّي عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِک».16
«خداوندا! به درمان خود مرا درمان كن و از داروی خود به من بچشان و از بلای خود مرا عافيت بخش، زيرا من بنده تو و فرزند بنده تو هستم».
از امام صادق (علیه السلام) نقل است كه برای هر دردی بگو :
«بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فِي عِرْقٍ سَاكِنٍ وَغَيْرِ سَاكِنٍ عَلَى عَبْدٍ شَاكِرٍ وَغَيْرِ شَاكِرٍ».
«به نام خدا و با ياری او، چقدر نعمت خدا بسيار است، چه رگی بجوشد و چه نجوشد، چه بنده شكرگزاری باشد و چه ناشكری كند».
سپس با دست راست ريشت را بگير و پس از نماز واجبت سه بار بگو :
«اللَّهُمَّ فَرِّجْ كَرْبِي وَعَجِّلْ عَافِيَتِي وَاكْشِفْ ضُرِّي».
«بار خدايا گرفتاريم را رفع كن و در عافيتم تعجيل فرما، رنجم را برطرف كن».
و سعی كن كه اين دعا با اشك و گريه باشد.17
امام صادق (علیه السلام) فرمود: دست بر جايی كه درد دارد می‌گذاری و سه بار می‌گويی:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ الَّذِي نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الاَْمِينُ وَهُوَ عِنْدَکَ فِي أُمِّ الْكِتَابِ عَلِيٌّ حَكِيمٌ أَنْ تَشْفِيَنِي بِشِفَائِکَ وَتُدَاوِيَنِي بِدَوَائِکَ وَتُعَافِيَنِي مِنْ بَلاَئِکَ».
«خداوندا! به حق قرآن بزرگ كه روح الامين ]جبرييل [آن را فرود آورد، قرآنی كه در نزد تو در «امّ الكتاب» بلند مرتبه و دارای حكمت است، از تو می‌خواهم به شفای خود مرا شفا دهی و با داروی خود درمانم كنی و از بلای خود مرا سلامت گردانی».
سپس بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و خاندان او درود می‌فرستی.18
راوی می‌گويد: به امام (علیه السلام) گفتم: دعائی به من بياموز كه برای دردی كه به آن دچار شدم بخوانم. فرمود: در سجده بگو :
«يَا اللهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا رَبَّ الاَْرْبَابِ وَإِلَهَ الاْلِهَةِ وَيَا مَلِکَ الْمُلُوکِ وَيَا سَيِّدَ السَّادَةِ اشْفِنِي بِشِفَائِکَ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ فَإِنِّي عَبْدُکَ أَتَقَلَّبُ فِي قَبْضَتِکَ».19
«ای خدا ای مهربان و ای بخشنده ای پروردگار همه ای معبود همگان ای سرور همه ای برتر از همگان! به شفای خود از هر درد و بيماری مرا شفا بخش، زيرا من بنده تو هستم و تحت اختيار و قدرت تو می‌باشم».
امام صادق (علیه السلام) سه روز روزه می‌داری و در روز سوّم هنگام ظهر غسل می‌كنی و به درگاه حق برو. لباس پاكيزه با خود بردار و چهار ركعت نماز بخوان و هر چه خواهی از قرآن در نماز قرائت كن و تا می‌توانی شكسته دل باش پس از نماز لباس خود را درآور و آن لباس پاكيزه را بپوش و گونه‌ی راستت را بر زمين بگذار و بگو :
«يَا وَاحِدُ يَا مَاجِدُ يَا كَرِيمُ يَا حَنَّانُ يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاكْشِفْ مَا بِي مِنْ ضُرٍّ وَمَعَرَّةٍ وَأَلْبِسْنِي الْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ وَامْنُنْ عَلَيَّ بِتَمَامِ النِّعْمَةِ وَأَذْهِبْ مَا بِي فَإِنَّهُ قَدْ آذَانِي وَغَمَّنِي».
«ای يكتا ای بزرگوار ای بخشنده، ای مهربان ای نزديك ای اجابت كننده دعا ای مهربان‌ترين مهربانان! بر محمّد(صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله) درود بفرست و رنج و گرفتاری مرا برطرف كن و در دنيا و آخرت لباس عافيت بر من بپوشان و با كامل كردن نعمتت مرا ايمن و آسوده بگردان و دردم را برطرف كن كه مرا غمناك و ناراحت كرده است».
امام صادق (علیه السلام) فرمود: در صورتی اين دعا به تو سود می‌بخشد كه به اثر آن يقين پيدا كنی. سپس بر قرائت آن مداومت می‌كنی تا خداوند تو را شفا دهد.20
امام صادق (علیه السلام) فرمود: در تعقيب هر نماز دعايی است كه می‌خوانی پس اگر درد و بيماری داشتی، وقتی نمازت را تمام كردی، دستت را بر سجده گاهت بكش و اين دعا را بخوان. آن گاه هفت بار دستت را بر محل درد بكش و در آن حال بگو :
«يَا مَنْ كَبَسَ الاَْرْضَ عَلَی الْمَاءِ وَسَدَّ الْهَوَاءَ بِالسَّمَاءِ وَاخْتَارَ لِنَفْسِهِ أَحْسَنَ الاَْسْمَاءِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِي كَذَا وَكَذَا وَارْزُقْنِي كَذَا وَكَذَا وَعَافِنِي مِنْ كَذَا وَكَذَا».21
«.. ای كسی كه زمين را روی آب گسترانيده و آن را پوشانده و هوا را با آسمان بربسته و مسدود نموده، نيكوترين صفات و نام‌ها را برای خويش برگزيده بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل محمّد (صلی الله علیه وآله) درود فرست و با من چنين و چنان كن. ]خواسته ات را می‌گويی[ و مرا چنين و چنان ]و روزی‌ات را بخواه[ روزی ده و از فلان درد ]نام ببر [عافيت بخش».
حسين خراسانی كه نانوا بود گفت: به امام صادق (علیه السلام) از دردم شكايت كردم، فرمود: هرگاه نماز خواندی بر پيشانی ]محل سجده‌ات [دست بگذار و بگو:
«بِسْمِ اللهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ (صلی الله علیه وآله). اشْفِنِي يَا شَافِي لاَ شِفَاءَ إِلّاَ شِفَاؤُکَ شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سُقْمآ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ».22
«به نام خدا محمّد (صلی الله علیه وآله) فرستاده ی خداست، به من شفا ببخش ای خدايی كه شفا از آن تو است، شفايی كه هيچ مرضی به جای نگذارد شفايی از هر درد و بيماری».
اسماعيل بن عبدالله گويد: سخت بيمار شدم كه از شفای من نااميد شدند. امام صادق (علیه السلام) به ديدنم آمد و بی تابی مادرم را مشاهده كرده و به او فرمود: وضو بگير و دو ركعت نماز بگزار و در سجده‌ات بگو :
«اللَّهُمَّ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِي وَلَمْ يَكُ شَيْئآ فَهَبْهُ لِي هِبَةً جَدِيدَةً».
«خداوندا! تو اين فرزند را به من بخشيدی و قبلا وجود نداشت پس دوباره آن را به من ببخشای».
مادرم نماز و دعا را خواند و من صبح سالم برخاستم و مادرم حليمی درست كرد و من با قبيله‌ام از آن خوردم.23
يونس بن عمّار می‌گويد: به امام صادق (علیه السلام) عرض كردم: جانم به فدايت! اين كه در چهره‌ام لكه‌ای آشكار شده است، مردم می‌پندارند خدا اگر مرا دوست می‌داشت، گرفتارم نمی‌كرد! فرمود: نه، مؤمن آل فرعون انگشتانش فلج بود و عمدآ دستش را دراز می‌كرد ]تا همگان ببينند معيوب است[ و می‌گفت: ای مردم پيروی كنيد از رسولان خدا، سپس فرمود: چون ثلث آخر شب آغاز شد وضو بگير و به نمازی پرداز كه آن را می‌خوانی. هرگاه به سجده دوّم ركعت دوّم نماز شب رسيدی، در سجده بگو :
«يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا سَامِعَ الدَّعَوَاتِ وَيَا مُعْطِيَ الْخَيْرَاتِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَعْطِنِي مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَاصْرِفْ عَنِّي مِنْ شَرِّ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَأَذْهِبْ عَنِّي هَذَا الْوَجَعَ».24
«ای خدای والا و بزرگ، ای بخشنده و مهربان، ای شنونده دعاها، ای عطا كننده خوبی‌ها بر محمّد (صلی الله علیه وآله) و آل محمّد(صلی الله علیه وآله) درود بفرست و خير دنيا و آخرت را به من ارزانی بدار، چنان كه تو می‌پسندی و شر دنيا و آخرت را از من دور بگردان، آن چنان كه می‌خواهی و اين درد را از من دور كن». و در دعا پافشاری كن.
يونس گفت: هنوز به كوفه نرسيده بودم كه خدا بيماری را از من دور كرد.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمود: هر كه نعمتی به او رسيد بسيار بگويد: «الحمدلله» و هر كه را حزن بسيار بدو روی آورد بايد طلب آمرزش كند هر كه فقر و تهيدستی گريبانش را گرفت بسيار بگويد: «لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظيم» كه فقر را از او بزدايد.
امام (علیه السلام) فرمود: مردی از انصار مدتی نزد پيامبر (صلی الله علیه وآله) نيامد. چون آمد حضرت فرمود: چه چيزی مانع آمدنت شد؟ عرض كرد: يا رسول الله (صلی الله علیه وآله)! فقر و بيماری طولانی. حضرت فرمود: به تو دعايی بياموزم كه اگر آن را بگويی فقر و بيماری از تو دور شود؟ عرض كرد: آری يا رسول الله (صلی الله علیه وآله). پيامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود: صبح و شام بگو :
«لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلّاَ بِاللهِ ]الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ[. تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدآ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرآ».
«قدرت و نيرويی جز برای خدای بلند مرتبه و بزرگ نيست. بر خدای پاينده‌ای توكل كردم كه نمی‌ميرد سپاس خدايی را كه فرزندی ندارد و در حكومتش شريكی ندارد و به كسی نيازمند نيست كه ياريش كند و خدا را بزرگ بدان».
آن مرد می‌گويد: به خدا سوگند اين دعا را فقط سه روز خواندم تا اين كه تهی دستی و بيماری از من دور شد.25
از امام صادق (علیه السلام) نقل است كه برای شفای بيماری بگويد:
«يَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَمُذْهِبَ الدَّاءِ أَنْزِلْ عَلَى مَا بِي مِنْ دَاءٍ شِفَاءً».26
«ای نازل كننده شفا و از بين برنده‌ی درد! برای دردی كه دارم شفا درمانی نازل كن».
امام رضا (علیه السلام) فرمود: برای شفای هر دردی بگو:
«يَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَمُذْهِبَ الدَّاءِ أَنْزِلْ عَلَى وَجَعِيَ الشِّفَاءَ».
«ای خدايی كه شفا می‌دهی و درد را از بين می‌بری دردم را شفا بده».
كه همانا به اذن خدا شفا می‌يابی.27

درباره ی نگار

یک دیدگاه

  1. سلام.خدا خیرتون بده .من داشتم از درد میمردم . مسکن خوردم و اومدم خودمو با سایت شما مشغول کردم
    حالم خوب شذ
    خیر دنیا و آ خرت نصیبتون بشه
    نور به قبر گذشتگانتون بباره

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *